„Przed tygodniem rozpocząłem prezentację bogatych zbiorów pana Tadeusza z Grodziska Mazowieckiego. Po dość ogólnym opisie tego co w tej kolekcji się znajduje pora na bliższe poznanie niektórych pojazdów. Niewątpliwie najcenniejszych ze wszystkich jest przepiękny Mercedes 540K z 1934 roku [w rzeczywistości był to model 500K z kompresorowym silnikiem 5,4 litra z 1935 roku] . Jest to jedyny egzemplarz tego modelu w kraju. Także w świecie niewiele kolekcji może się szczycić jego posiadaniem. Obawiam się, że w tak dobrym stanie, jak ów samochód po 55 latach jest niewiele pojazdów po tygodniu od wyjścia z fabryki. Królewski wygląd nadaje potężna sylwetka. Oryginalny czarny lakier i dużo chromu robią wrażenie. Jego wyjazd na ulice Warszawy, Londynu czy Paryża wstrzymuje ruch. W idealnym stanie jest nie tylko lakier na zewnątrz. Masywna bryła silnika nie ma nawet w najgłębszym zakamarku odrobiny smaru czy brudu. Mercedes pana Tadeusza ma za sobą udział w kilku filmach. Zawsze, ma się rozumieć, grał głównie „samochodowe” role. Ostatnio wypożyczony przez amerykańskich filmowców służył na filmowym planie za pojazd najwyższych dostojników niemieckich [mowa tu o wypożyczeniu wozu do produkcji „Wojna i pamięć”]. Wcześniej miał swój udział m.in. w „Paradzie blagierów” [serial „Parada oszustów” z drugiej połowy lat siedemdziesiątych].”

„Innym wozem dorównującym wielkością i majestatem Mercedesowi jest Maybach Zeppelin [prawdopodobnie chodziło wtedy o model SW38 lub innego, przechowywanego u sióstr kolekcjonera Maybacha, który do śmierci Tadeusza znajdował się w jego posiadaniu]. Porównywano je z Rolls Royce’ami, gdyż takie były produkowane w niewielkich ilościach. Tylko w wersjach superluksusowych. Znakomite warunki podróżowania zapewniało arcywygodne wnętrze oraz 12-cylindrowy silnik o pojemności 7977 ccm. Jako ciekawostkę podam, że model ma osiem biegów do przodu i cztery… do tyłu.”

„Znacznie mniejszy, ale równie cenny jak dwa poprzednie jest Bugatti z 1927 roku. Francuska firma (założona przez genialnego twórcę włoskiego) ma w swojej historii kilka modeli, które miłośników motoryzacji przyprawiają o zawrót głowy. W końcu ubiegłego roku na aukcji w Londynie jakiś zbieracz samochodowych zabytków za Bugatti Royal Coupé by Baron z 1931 roku zapłacił prawie 10 milionów dolarów. Jest to jeden z sześciu istniejących na świecie modeli tego supersamochodu. Było siedem, ale jeden poszedł na dno wraz z „Andrea Dorią” [Bardzo zainteresowała nas ta historia, która została już przytoczona w jednym z wywiadów audio z Tadeuszem Tabenckim, który jest dostępny na naszym kanale YouTube. W końcu od wielu lat wiadomo, że „Andrea Doria” poszła na dno wraz z prototypowym Chryslerem Norsemanem].

„Pan Tadeusz ma sportowe Bugatti 35B. Na tym samochodzie przejeździł tysiące kilometrów w wyścigach krajowych i poza granicami. Dziś wypieszczony do najmniejszego detalu stoi w gromadzie innych w grodziskiej kolekcji. Jest jeszcze jedno cacko w tej galerii. Jego wartość polega na legendzie, którą jest owiany. Nieco zniszczony, acz robiący nadal wrażenie, biały Plymouth należący niegdyś do Romana Polańskiego. Podobno znany reżyser otrzymał go od Sharon Tate w pierwszą rocznicę ich ślubu. Krążyły plotki, że Plymouth ma oprócz białej karoserii, tapicerki i opon – srebrne klamki, popielniczki oraz zderzaki. Być może kiedyś liczące sześć i pół metra auto miało to wszystko. Dziś elementy te są, ale wykonane z najnormalniejszych blach pokrytych chromem. Długość auta miała być związana z wymiarami łóżka pary artystów. Kiedyś przy okazji zapytamy Romana Polańskiego ile prawdy jest w tym co wyżej napisałem. Faktem jest, że samochód stoi obecnie w Grodzisku.” „Wszystko wskazuje na to, że innym eksponatom z bogatych zbiorów pana Tadeusza poświęcę jeszcze jeden odcinek „Weteranów szos”. Jest tam bowiem jeszcze wiele interesujących modeli. Z przyczyn technicznych nie mogę zaprezentować zdjęć oryginałów bohaterów niniejszego materiału. Maybach (wyżej) oraz Bugatti w rzeczywistości wyglądają lepiej niż na prezentowanych rysunkach.”